Ben Erkek Başrolün Çocuğuyum

Bir gün, hizmetkarları tarafından zorbalığa uğrayan genç Emiliette, bir anda geçmiş yaşamına ait anıları hatırlar. Ana karakterlerin çocuğu olarak önceki okumuş bir kitabı reenkarne olmuştu. Romanın sona ermesinden üç yıl sonra, annesi Emiliette’i doğururken öldü ve babasını gözaltına alınmadan sadece kızı kaldı. “Böyle devam edemem!” Babamın döndürdüğü haberi geldiğinden sonra durumunu değiştirmeye karar verdim ama: “O şey neden gözünün önünde?” Dört gözle beklediğim ilk buluşma, sadece soğuk bir bakışla bitiyor. ‘…ama pes edemem!’ 1. Sık karşılaşmalar. “Hey baba! Baba, neredesin? 2. Hediyelerle saldırmak. “Baba~ Sana bunu yapacağım. Bir hediye. Bundan sonra yakın arkadaş olmak. Onun günü geleceğim!” 3. Övgüler! “Ah! Çok parlak~ Parladığı için babasına yaklaşamıyorum.” Ama bir sorun var. Sorduğum her şeyi yanıtlayan mısralar de cevaplar: “Ofis”. “Yine işe yaramaz bir şey dile getirdin.” Yine de işe yaramaz bir şey sakladın. “…kapa çeneni.” Özellikle iltifatlar konusunda utangaçtır. Benden gerçekten nefret mi ediyor? Daha Fazla Göster